Αυτό το σεμινάριο της
Natural Farming
είχε θέμα "ο λαχανόκηπος της αυτάρκειας" και παρόλο που φαίνεται να μήν
έχει ενδιαφέρον για εμάς τους μελισσοκόμους, είχε και μάλιστα μεγάλη.
Ένας από τους τρόπους που δίδαξε ο κος Παναγιώτης Μανίκης ήταν η
κατασκευή σβόλων από αργιλόχωμα μέσα στο οποίο υπάρχει ο σπόρος. Πετάμε
τους σβόλους στις περιοχές που θέλουμε, και δίχως να φτιάξουμε
δενδρύλια, δίχως να ποτίσουμε, δίχως να σκάψουμε καθόλου, οι σβόλοι θα
προστατέψουν τον σπόρο από τα πουλιά και τα τρωκτικά, και θα βλαστήσουν.
Θα ρίξουν ρίζα στο έδαφος, και σε λίγο καιρό θα έχουμε ένα νέα δένδρο,
στην περίπτωσή μας μελισσοκομικό: χαρουπιές, διάφορες ακακίες μιμόζες,
αλλά και μονοετή βλάστηση όπως βίκος, κτηνοτροφικά μπιζέλια, μηδική,
φακελωτή κλπ, και αφήνουμε τη φύση να κάνει τη δουλειά της.
Με αυτό τον τρόπο που επινόησε ο Ιάπωνας φιλόσοφος και επιστήμων Masanobu Fukuoka, μπορούμε εύκολα και ανέξοδα να μεταμορφώσουμε ένα υποβαθμισμένο τόπο σε παραδεισένιο δάσος. Αυτό δε θέλουμε;
Ίσως δεν είναι τόσο εύκολο όσο όσο ακούγεται, διότι είναι ευκολότερο,
αρκεί να λάβουμε υπόψιν μας κάποιος παράγοντες, που δεν είναι της
παρούσας να εξηγηθεί εδώ.
Μίλησα με τον κ. Μανίκη, του είπα ότι ενδιαφέρομαι για την μελισσοκομική
πλευρά του θέματος, θέλοντας να του προτείνω να δώσει κάποια σεμινάρια σε μελισσοκομικούς συλλόγους
για το θέμα, και πριν προλάβω να το προτείνω, μου το πρότεινε εκείνος! Ο
άνθρωπος αν και όχι νέος, ήταν αεικίνητος και γεμάτος πάθος και
γνώσεις, κάτι σπάνιο στις μέρες μας.
 |
Μόλις μπήκα στο κτήμα που θα γινόταν το σεμινάριο, είδα κάτι πολύ γνώριμο για εμάς τους μελισσοκόμους! |